مدح و وفات حضرت معصومه سلام الله علیها
در پیش خواهر از برادر گفتن عشق است پیش برادر هم ز خواهر گفتن عشق است از دختر موسی بن جعفر گفتن عشق است از شافع صحرای محشر گفتن عشق است در ماتـمـش زهـرا پـریـشان گریه کرده سیـنـه زنـان، شاه خـراسان گـریه کرده زهـراست اما پهـلـویش خـنجـر نخورده دوشیـزه مـانـده غـصـۀ هـمسر نخـورده پـیـشانـیـش محکـم به چوب در نخورده یک مرتـبه به یک حـرامی بر نخـورده امـا شـبــیــه فـاطــمــه خــم راه رفــتــه ایـن چـنـد روز آخــرش کــم راه رفـتــه با تـازیـانه پـیـکـرش شد لاله گـون، نه! با چوبۀ محمل سرش شد غرق خون، نه! خـلخال از پـایش کسی کـرده بـرون، نه! اصلا کـسی دیـده قـدش را تا کـنون، نه! ایـنجا فـقـط دور و بـرش سـادات بـودند جـاروکـشان محـضـرش سـادات بـودنـد |